lipiec 2010

sierpień 2010

maj 2010

czerwiec 2010

marzec 2010

kwiecień 2010

styczeń 2010

luty 2010
   

styczeń 2009

luty 2009

marzec 2009

kwiecień 2009

maj 2009

czerwiec 2009

lipiec 2009

sierpień 2009

wrzesień 2009

październik 2009

listopad 2009

grudzień 2009
   

styczeń 2008

luty 2008

marzec 2008

kwiecień 2008

maj 2008

czerwiec 2008

lipiec 2008

sierpień 2008

wrzesień 2008

październik 2008

listopad 2008

grudzień 2008
   

styczeń 2007

luty 2007

marzec 2007

kwiecień 2007

maj 2007

czerwiec 2007

lipiec 2007

sierpień 2007

wrzesień 2007

październik 2007

listopad 2007

grudzień 2007
 

styczeń 2006

luty 2006

marzec 2006

kwiecień 2006

maj 2006

czerwiec 2006

lipiec 2006

sierpień 2006

wrzesień 2006

październik 2006

listopad 2006

grudzień 2006
 

styczeń 2005

luty 2005

marzec 2005

kwiecień 2005

maj 2005

czerwiec 2005

lipiec 2005

sierpień 2005

wrzesień 2005

październik 2005

grudzień 2005
 
CZERWIEC 2008
nr 6/2008
Hans Memling, ŚWIĘTY JAN CHRZCICIEL, 1479, Memlingmuseum Sint Janshospitaal, Brugia

24 czerwca, obchodzimy w liturgii uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela, którego całe życie było podporządkowane Chrystusowi, podobnie jak życie Maryi, Jego Matki. Jan Chrzciciel był prekursorem, «głosem» posłanym, by zwiastować Słowo wcielone. Dlatego upamiętniać jego narodzenie znaczy w rzeczywistości czcić Chrystusa, wypełnienie obietnic wszystkich proroków, z których największym był Jan Chrzciciel, powołany, by «przygotować drogę» przed Mesjaszem (por. Mt 11, 9-10).

Wszystkie Ewangelie rozpoczynają opowiadanie o życiu publicznym Jezusa od sceny, w której przyjmuje On od Jana chrzest w Jordanie. (...) Ludzie ściągali z Jerozolimy i ze wszystkich zakątków Judei, by słuchać Jana i przyjmować od niego chrzest w rzece, wyznając swoje grzechy (por. Mk 1, 5). Sława chrzczącego proroka urosła tak dalece, że wielu zadawało sobie pytanie, czy to nie on jest Mesjaszem. On jednak – podkreśla Ewangelista – stanowczo temu zaprzecza: «Ja nie jestem Mesjaszem» (J 1, 20). Pozostaje on w każdym razie pierwszym «świadkiem» Jezusa, otrzymał bowiem wskazówkę z nieba: «Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym» (J 1, 33). To właśnie wydarzyło się, kiedy Jezus po otrzymaniu chrztu wyszedł z wody: Jan zobaczył Ducha, który na Niego zstąpił w postaci gołębicy. Wtedy właśnie «poznał» w pełni, kim rzeczywiście jest Jezus z Nazaretu, i zaczął z Nim «zapoznawać» Izrael (por. J 1, 31), mówiąc, że On jest Synem Bożym i Odkupicielem człowieka: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata» (J 1, 29).

Benedykt XVI
Rozważanie przed modlitwą
„Anioł Pański” 24 czerwca 2007 r.


strona główna


poprzedni numer


następny numer